Terapia

Czasem pomoc terapeuty jest nieoceniona!

Jeśli Twoje dziecko zostało zdiagnozowane z dyskalkulią, tutaj dowiedzieć możesz się, jakie są rodzaje przeprowadzanych terapii, zgodnie z jakimi zasadami się ona odbywa oraz jak w różnych podejściach próbuje się minimalizować wpływ zaburzeń.

Poniżej przedstawione zostały ogólne zasady terapii, które stosowane są do pomocy dzieciom z problemami z matematyką. Warto się z nimi zapoznać i trzymać się ich, jeśli nie chcemy dziecku zaszkodzić!

Zasady terapii:

 

1. Indywidualizacja podejścia do dziecka związana z przejawianymi przez nie trudnościami.
2. Polimodalne oddziaływanie uwzględniające aktywny udział także niezaburzonych funkcji i umiejętności.
3. Zasada jak najwcześniejszej interwencji pozwalającej uniknąć trwałej automatyzacji nieadaptacyjnych zachowań i wystąpienia dalszych konsekwencji trudności w uczeniu się, np. unikania lekcji matematyki.
4. Zasada jak najwcześniejszej interwencji pozwalającej uniknąć trwałej automatyzacji nieadaptacyjnych zachowań i wystąpienia dalszych konsekwencji trudności w uczeniu się, np. unikania lekcji matematyki.
5. Zasada oddziaływania psychoterapeutycznego, obejmującego wzbudzanie motywacji i zainteresowania liczeniem poprzez:

• Operowanie sukcesem
• Uporządkowane działanie
• Kształtowanie odporności na niepowodzenia

Oprócz tego istnieje kilka modeli teoretycznych, w ramach których można pracować z dzieckiem z dyskalkulią. Poniżej przedstawiamy główne zasady najważniejszych z nich. Dobór odpowiedniej terapii to w końcu rozwiązanie dużej części problemu! Warto więc poświęcić tej kwestii chociaż kilka minut.

Model kompensacyjny L. Košča

 

• Budowanie wiary we własne możliwości
• Wzbudzanie motywacji
• Kształtowanie odporności na sytuacje trudne
• Cel: względnie sprawne funkcjonowanie dziecka w zakresie rozwiązywania zadań matematycznych, bez dodatkowej pomocy

Praca z dziećmi z dyskalkulią wg J. Strang i B. Rourke

 

• Wykorzystanie sprawności językowej dzieci i stosowanie werbalnych procedur nauczania w formie dyskusji nad kolejnymi etapami poszukiwania rozwiązania, różnorodnością rozwiązań
• Nauczanie takich dzieci powinno być systematyczne i oparte na konkretnych obiektach (powiązanie matematyki z codziennymi sytuacjami)

Radzenie sobie z lękiem przed matematyką wg B. Butterwortha

 

• Krok 1: Powstrzymywanie od szybkiego działania, bez zastanowienia się
• Krok 2: Zachęta do wykonywania zadań na wiele sposobów, z wykorzystaniem posiadanej wiedzy i strategii
• Krok 3: Poszukiwanie nowych zastosowań i nietypowe wykorzystanie przedmiotów codziennego użytku

Model radzenia sobie z lękiem Butterwortha.

Zasady terapii wg A. Henderson i E. Miles:

 

• Zachęcanie i wzbudzanie zainteresowania matematyką poprzez ukazywanie jej przydatności i obecności w sytuacjach codziennych
• Nauczanie polisensoryczne
• Specjalne pomoce (karty cyfrowe, tabliczka mnożenia itd.)
• Identyfikacja indywidualnego stylu uczenia się dziecka

Warto stosować podejście wielowymiarowe i stosować różne metody. Należy jednak uważać, żeby nie zastosować dwóch wykluczających się podejść!

Źródła:

Oszwa U., Zaburzenia rozwoju umiejętności arytmetycznych. Problem diagnozy i terapii, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2008, ss. 77, 79-84.